ชีวิตลำเข็ญแต่ใจมันยังไม่ยอมก็เลย
โดนซัดกระเด็นเลือดกระเซ็น
ประเด็น ก็คือถ้าหากว่ายอมแพ้
ในตอนนี้ ก็คงต้องมีคนเสียใจ
หน้าที่การงานการเรียน
ความรับผิดชอบอันใหญ่หลวง
ภาระการเงินปัญหาคาใจมันเจ็บอยู่ในทรวง
แต่ยังต้องสู้ ก็ยังต้องสู้
หากสู้ไม่ไหวก็แค่ Go back home
กลับบ้านกันเถอะ มันถึงเวลา
หอบใจที่แสนเหนื่อยล้า กลับไปหาคนที่รักจริง
กลับบ้านกันเถอะ ให้ที่บ้านเยียวยา
เจอคนรังแกมา ต้องกลับไปเช็ดน้ำตา
จากคำพูดไม่ดีของคนอื่น
ที่ทำให้เจ็บปวดและกล้ำกลืน
ต้องฝืนทนอีกแล้ว กลับบ้านกันเถอะนะ
นอนก่ายหน้าผากมองดูเพดาน
น้ำตาก็พาลจะไหล
ต่อให้แข็งให้แกร่งแค่ไหน
บางครั้งก็ทนไม่ไหว
จากบ้านมาไกลเพื่อตามฝัน
หอบเสื้อผ้าใส่เป้เก่าๆ ไว้บนบ่า
และหอบปากท้องของคนที่บ้านไว้กลางหลัง
เดินทางออกมาไกลไร้ซึ่งญาติมิตร
เป็นคนจนมาสู้ชีวิตในเมืองที่กว้างใหญ่
สุดท้ายที่หวังไว้ไม่เป็นดั่งใจคิด
แค่อยู่ให้รอดในแต่ละวันก็แทบจะสิ้นชีวิต
ไฟในเมืองสว่างทั้งคืน แต่ใจกลับมืดมน
ได้ต่ำกว่าค่าแรงคือค่าความเป็นคน
เขาหยามเหยียดเดียดฉันทั้งเย้ยหยัน
ต้องกัดฟันทนเอาส่งเงินเลี้ยงปากท้องคนของเรา
บางวันกินข้าวคลุกน้ำปลา
บางวันกินข้าวคลุกน้ำตา
บางวันอยากตายจนเข้าห้องน้ำจะกินน้ำยา
แต่แสงสว่างที่รั้งไว้
คือแสงโทรศัพท์ของคนที่บ้าน ทักมา
เป็นไงบ้างลูก กินข้าวยัง
ถ้าเหนื่อยก็กลับมาบ้านเรานะ
แม่คิดถึง
ผมก็คิดถึง และอีกไม่นานจะกลับไป
กลับบ้านกันเถอะ มันถึงเวลา
หอบใจที่แสนเหนื่อยล้า กลับไปหาคนที่รักจริง
กลับบ้านกันเถอะ ให้ที่บ้านเยียวยา
เจอคนรังแกมา ต้องกลับไปเช็ดน้ำตา
จากคำพูดไม่ดีของคนอื่น
ที่ทำให้เจ็บปวดและกล้ำกลืน
ต้องฝืนทนอีกแล้ว
กลับบ้านกันเถอะ มันถึงเวลา
หอบใจที่แสนเหนื่อยล้า กลับไปหาคนที่รักจริง
กลับบ้านกันเถอะ ให้ที่บ้านเยียวยา
เจอคนรังแกมา ต้องกลับไปเช็ดน้ำตา
จากคำพูดไม่ดีของคนอื่น
ที่ทำให้เจ็บปวดและกล้ำกลืน
ต้องฝืนทนอีกแล้ว กลับบ้านกันเถอะนะ